Erich Wichmann (Utrecht, 11 augustus 1890 - Amsterdam, 1 januari 1929) was kunstenaar, excentriekeling, antiparlementair dwarsligger, medeoprichter van de Rapaillepartij, antiburgerlijk scribent en tegen het eind van zijn leven fascist.
Zelf zou hij vanaf circa 1910 zijn familienaam altijd als Wichman schrijven.
Voor de beeldende kunsten werd Wichman sterk geïnspireerd door het Duitse expressionisme, zoals gepropageerd in het tijdschrift Der Sturm, en door het toen opzien barende Italiaanse futurisme. Zelf begon hij zeer abstract fel-kleurige en expressieve vegen op het doek te schilderen en zich in een even spontane stijl in tekenen en grafiek te bekwamen in velerlei vorm en materiaal: schilderijen op linnen of op de muur, karikaturen en maskers op tekenpapier of in plastieken van klei en brons, ontwerpen voor zilverwerk en glas-in-lood. Hij evolueerde van een expressionisme in vlammende kleuren naar wat hij wilde beschouwen als intuïtieve kunst.In 1913 exposeerde Wichmann enige schilderijen op de Erster Deutscher Herbstsalon in Berlijn, door bemiddeling van Herwarth Walden, de grote promotor van moderne kunst. Tussen 1917 en 1919 vervaardigde hij bij de Utrechtse Zilverfabriek van Begeer allerlei sier- en gebruiksvoorwerpen.
Voor een uitgebreide biografie, zie http://resources.huygens.knaw.nl/bwn1880-2000/lemmata/bwn4/wichman.http://resources.huygens.knaw.nl/bwn1880-2000/lemmata/bwn4/wichman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten